Ogenschijnlijk was het stadsbestuur deze opslagplaats totaal uit het oog verloren. Het gebouw behoorde ooit aan de Ongeschoeide Karmelieten en werd later omgevormd tot een stadsschool. Tot een eind na WO II was dus dit pand de standplaats voor paarden en koetsen van de stad Gent.
Een paar dagen na hun ontdekking werd er met toenmalig schepen Monsaert overlegd over een mogelijk nieuwe bestemming voor dit unieke pand. Het zou een nieuw buurthuis worden voor het Prinsenhof! Op zaterdag 12 juli 1980 begon een grote groep vrijwilligers aan de opruiming en schoonmaak. Wat vandaag onmogelijk is, kon in die tijd wel nog: de stedelijke overheid gaf de buurtgemeenschap niet alleen de sleutel van het pand, maar bezorgde ook de nodige materialen en verf om het gebouw grondig op te knappen. Het werd een uniek experiment! Dakpannen, verf, verlichtingselementen...de stedelijke technische diensten stelden de middelen ter beschikking, de buurtgemeenschap de vrijwillige man- en vrouwkracht.
Op 4 oktober 1980 was het buurthuis bewoonbaar geworden en klaar voor het eerste buurtfeest van onze wijk. In 1994 werd het pand, waarvan men ondertussen ontdekt had dat het eigendom was van het OCMW, verkocht. In 2001 kreeg de buurt een nieuw onderkomen in een vroeg-industrieel gebouw in Zilverhof 32.
Foto onder: Prinsenhof 79 in 1979
