Tot begin de jaren 70 waren hier een bakker, slagers, kaas en boterwinkel, een sigarettenzaak en enkele gekende en beruchte café’s gehuisvest. Het was hier fijn winkelen. Wie van het toenmalig Rabotstation naar de stad kwam, passeerde hier.
Maar ook eeuwen voordien was de Keizersdreve (het Gewad) een drukke weg, die de kuip van Gent verbond met het Prinsenhofkasteel. Veel kooplui, die in de loop der eeuwen de kleine haven aan de Lievekaai aandeden, kwamen hier voorbij. En ook die ontelbare drommels die via het Gewad de Berg in de Abrahamstraat opzochten om er hun pand achter te laten in ruil voor een leenbriefje.
Toen in de jaren 60 en 70 de mobiliteit een enorme groei kende, nam de drukte nog toe. De meeste autobestuurders zochten zich via de Bonifantenstraat een sluikweg langs de Lievebrug naar de Lange Steenstraat of omgekeerd. Ook wie via de Donkere Poort vanaf het Rabot kwam aanrijden, kon op het kruispunt aan het Gewad gemakkelijk een andere richting kiezen.
Na afloop van de allereerste samenkomst van de bewoners uit de Abrahamstraat-Bonifantenstraat in 1979 was er al een consensus om de verkeerscirculatie grondig te wijzigen door het creëren van een pleintje. Er zouden nog 11 jaar voorbijgaan, vooraleer de concrete werkzaamheden begonnen.
In 1990 was men gestart met de heraanleg van de Tinnenpotstraat. Een straat die model kan staan voor de hele renovatie van de buurt, nergens was er tijdens de voorbije jaren zoveel gebouwd, gerenoveerd, gerestaureerd. Het openbaar domein kon en mocht niet achterblijven! Dat had men op het stadhuis begrepen. Op de valreep kon de toenmalige schepen van Openbare Werken Frank Beke de stedelijke diensten bewegen om er het Gewadplein ‘bij te nemen’.
Op 31 augustus 1990 speelde Norbert De Taye het gerenoveerde Gewadpleintje feestelijk in. Schepen Frank Beke hield een toespraak waarin hij de bewoners feliciteerde voor hun gedrevenheid en hun geduld. Die bewoners waren terecht fier op hun pleintje en vooral op het boompje middenin, dat symbool stond voor de ‘groene poort’ waar ze ooit van droomden.
Spijtig genoeg had de aannemer de Linde tussen het steengruis en beton geplant. In 1994 werd
er zowaar een echte kuil gegraven voor een nieuwe boomplanting!